سایه

کسی که لحظه ای چشمانش را بر من نمیبندد

نقش تنم را بر زمین حکاکی میکند

واو خود را من میداند

چرا که کارهای او کارهای من است

نفس هایش را به من میبخشد

تا آرام نفس بکشم

وبتوانم زنده باشم

قلبش را به من میبخشد

تا من احساس داشته باشم

چشمان و گوشهایش را به من میبخشد

تا ببینم و بشنوم

رنگش را به من میبخشد

تا رنگین باشم

و او

انسانیتش را به من میبخشد

تا انسان باشم

او دوست مهربان من

سایه است...